Het zou volkomen verkeerd zijn, als men darmparasieten als een onschuldig of zelfs noodzakelijk kwaad zou beschouwen. Ook al gaat men, natuurlijke honing, karnemelk, kwark en plantaardige oliën met een hoog gehalte aan onverzadigde vetzuren worden terecht aanbevolen als waardevolle producten met een hoge voedingswaarde.

Darmparasieten: Dysbacteriose

Bij dysbacteriose gaat het om een van die nieuwe ziekten welke thans duizenden mensen sterk verzwakken. Velen gaan eraan te gronde, zonder te weten wat ze mankeren. De voornaamste oorzaak berust bij twee groepen moderne medicamenten, namelijk de sulfonamiden en antibiotica. We kunnen de patiënt helpen door leverdruppels (Boldocynara) te geven die tevens de gal beter vloeibaar maken en hem bovendien Acidophyluspoeder, Biocarbosan en Molkosan te laten innemen. Al na een paar dagen komt de eetlust weer terug en begint de darmklachten af te nemen. De patiënt voelt zich beter, terwijl zijn krachten weer toenemen. Zodra de darmbacieriën zich weer wat hebben hersteld, wordt ook de assimilatie van het voedsel een stuk beter, waardoor de intense moeheid verdwijnt. Het lichaam wordt weer gevoed.

Voor patiënten die niet al te zeer zijn verzwakt, werkt bij dysbacteriose ook een korte twee- tot driedaagse vastenkuur, waarbij uitsluitend sappen worden genuttigd, heel goed. Vooral Biotta-sappen zijn hiervoor aan te bevelen – in het bijzonder Biotta bietesap – aangezien deze sappen door melkzuurgisting zijn verkregen. U verdunt de sappen voor de helft met bronwater of met mineraalwater dat maar weinig koolzuur bevat. Mocht u tijdens dit vasten een wat leeg gevoel krijgen, eet dan wat knackebrood.

Darmparasieten: Maden en spoelwormen

Ik heb al heel vaak gewezen op het nut van een wekelijkse sapdag. Zowel darmparasieten zoals maden als spoelwormen scheiden giftige stofwisselingsproducten af die door het lichaam worden opgenomen. Hierdoor verandert het bloedbeeld en gaat de algehele gezondheidstoestand flink achteruit. Helaas krijgen vooral kinderen met een kalkgebrek en een geringe weerstand snel last van wormen, waardoor ze nog zwaarder worden belast.

Ascariden, de 25-40 cm lange regenwormachtige spoelwormen, zijn heel schadelijke darmparasieten en dit niet alleen vanwege hun giftige stofwisselingsproducten. Uit de wormeitjes, die men via met bemeste groente naar binnen krijgt, ontwikkelen zich kleine larven die via de darmwand en de bloedbaan tot in de longen doordringen, zich daar vastzetten en zich verder ontwikkelen. De patiënt meent een hardnekkige bronchitis te hebben, maar de oorzaak ligt bij de wormen. Vanuit de longen trekken de wormen weer via de luchtwegen naar het spijsverteringskanaal en pas zeventig tot vijfenzeventig dagen na de besmetting zijn er eieren in de ontlasting te vinden. Maar hiermee is de tocht van deze darmparasieten nog niet ten einde, want volwassen wormen worden niet alleen in de darmen aangetroffen. Soms verschijnen ze tot grote ontzetting en walging van de patiënt in de mond of de neus; ze boren zich in de galwegen en veroorzaken een ernstige geelzucht, of dringen dwars door de darmwand heen, wat een gevaarlijke buikvliesontsteking tot gevolg kan hebben. Vaak zijn ze zeer talrijk, wel met vele honderden, en kunnen ze de darm volledig afsluiten (constipatie), wat natuurlijk levensgevaarlijk kan zijn. Zo zou ik nog kunnen doorgaan met het opsommen van ernstige stoornissen die door wormen kunnen worden veroorzaakt, maar dit is hopelijk voldoende om u duidelijk te maken dat wij een worminfectie volkomen serieus moeten nemen.

Papayasan tegen darmparasieten

Het feit dat we tegenwoordig over niet-giftige plantaardige wormmiddelen beschikken, vergemakkelijkt de strijd tegen deze vervelende darmparasieten, die men in alle ernst grondig zou moeten vernietigen. De maden, die veelal in de dikke darm huizen, alsook de spoelwormen, die zich voornamelijk in de dunne darm ophouden, kunnen we met papaya-preparaten te lijf gaan. Papayasan wordt gewonnen uit de tropische plant Carica papaya en verteert alle soorten darmparasieten die in de dunne of de dikke darm leven. De papayaplant is een heester waarvan de grote bladeren wel iets weg hebben van vijgenbladeren, al zijn die van de papaya veel groener. De vruchten lijken op meloenen. Rijpe vruchten bevatten echter niet zoveel werkzame bestanddelen als de andere delen van de plant, waarvan men Papayasan maakt. liet is waar, menige mislukte worm-kuur heeft de gezondheid geschaad, maar met de Papayasan-kuur is het gelukkig heel anders gesteld. Dit phytotherapeutische middel heeft een uitstekende werking en is bovendien onschadelijk.

De meeste wormmiddelen tegen darmparasieten, vergiftigen en doden de darmparasieten, zodat ze worden uitgescheiden. Maar het werkzame bestanddeel van Papayasan is geen gif, maar een enzym dat in staat is eiwit af te breken. De darmparasieten worden dus in de darm aangepakt en verteerd. Nu produceren de maag, de alvleesklier en de darmwand ook wel eiwitafbrekende enzymen die aan de darm worden afgegeven, maar daarvoor zijn de wormen ongevoelig. Het enzym uit de papayaplant evenwel, bekend als papaine, kan de darmparasieten volledig verteren zonder de darmwand ook maar enigszins te beschadigen. De darmwand is voor dit plantenenzym namelijk even ongevoelig als voor de enzymen van ons eigen lichaam. Wel dient u tijdens de Papayasankuur uitsluitend eiwitarm voedsel te gebruiken, dus geen vlees, worstwaren, eieren enzovoort, anders zou het zeer werkzame papaïne door het eiwit van deze producten worden gebonden.

Vaak hebben wormmiddelen ogenschijnlijk geen uitwerking, want na betrekkelijk korte tijd kunnen de kleine darmparasieten zich helaas weer vertonen. De oorzaak hiervan ligt echter niet noodzakelijkerwijs bij het wormmiddel. Ook wijzelf kunnen er ongemerkt toe bijdragen dat we steeds opnieuw worden geïnfecteerd. Dit gebeurt vooral ’s nachts, wanneer de wormpjes door de warmte van het bed het lichaam verlaten om hun eieren in de kleine plooien van de anaalstreek te leggen. Dat veroorzaakt een nare jeuk, waardoor wij onwillekeurig gaan krabben, zodat er wellicht wat eitjes onder de nagels komen. Ik hoef u niet te vertellen wat er dan kan gebeuren bij kinderen, die vaak hun vingers in de mond steken. De gevreesde eitjes kunnen daardoor langs de kortste weg in het spijsverteringskanaal terecht komen. De microscopisch kleine eitjes kunnen zich echter ook op het beddekken bevinden. Bij het opmaken van het bed dwarrelen ze rond en worden ongemerkt ingeademd.

Een wormaandoening of een infectie van darmparasieten, vereist derhalve een extreme vorm van reinheid. Tijdens een wormkuur moet het stof dagelijks met een vochtige doek worden afgenomen. Ook is het dringend noodzakelijk het beddengoed vaak te verschonen. Het krabben tijdens de slaap is te voorkomen door onder de nachtkleding een nauwsluitende onderbroek te dragen.

Gelukkig zal niet een ieder die maden-eieren inslikt last van darmparasieten krijgen. De natuurlijke weerstand van het lichaam en een goede spijsvertering geven zulke darmparasieten geen schijn van kans zich te ontwikkelen.

Darmparasieten: De lintworm

Nog erger dan de kleine wormen is de lintworm. Hij is zeer „aanhankelijk” en, doordat hij zich met de weerhaken die aan zijn kop zitten aan de darmwand kan vasthechten, bijna niet los te krijgen. Wanneer stukjes ervan, die ongeveer 7-10 mm breed en 10-20 cm lang zijn, met de ontlasting meekomen, mag men nog lang niet de hoop koesteren nu van de lintworm verlost te zijn. Het zijn slechts de geslachtsrijpe segmentjes die de volgroeide lintworm afstoot, stampvol eieren. Eén enkele lintworm kan honderdduizenden eieren produceren! Hoewel hij zich van de achterste segmenten van zijn lichaam ontdoet, wordt hij niet korter. Er groeien eenvoudig achter zijn kop, waar de afzonderlijke segmentjes beginnen, telkens weer nieuwe aan.

Wanneer nu, zoals soms het geval is, de eieren van de lintworm, de maden en de spoelwormen in de beerput terechtkomen en dan als bemesting voor de groentetuin worden gebruikt, ontstaat er natuurlijk een zeer gevaarlijke situatie. Bij een slagregen kunnen ze door de opspattende aarde met de groente in aanraking komen, waardoor een nieuwe besmettingsmogelijkheid ontstaat. Hetzelfde geldt voor de bemesting van weidegronden met gier, want samen met de gier komen ook de wormeieren op het gras. Het hoeft ons dan ook niet te verbazen als de koeien of schapen die daar lopen te grazen, met lintwormeieren besmet raken.

Er bestaan verscheidene soorten lintwormen. Door het eten van onvoldoende gekookt vlees kan men worden besmet door de zogenaamde cysticercus van de runder-, varkens- of vislintworm. Deze cysticercus kan in ons lichaam tot een lintworm uitgroeien.

Veel gevaarlijker dan de runderlintworm, die enige meiers lang kan worden, is de hondenlintworm. De lengte daarvan bedraagt weliswaar slechts 5-6 mm, maar toch kan deze lintworm, de echinococcus, vaak nog meer schade aanrichten dan de grote runderlintworm. Hij is weliswaar als hondenlintworm bekend, maar ook schapen, geiten, varkens, ja zelfs runderen kunnen met deze darmparasieten worden besmet. Bij runderen ontstaan dan blazen in de long ter grootte van een walnoot. Bij varkens treft men zulke blazen in de lever aan. 

Vooral in de omgang met honden en katten dienen we heel voorzichtig te zijn. Hoe uitzonderlijk nauwgezet zijn volwassenen vaak in hun hygiëne en reinheid, maar wanneer u hen erop attent maakt dat zij met hun huisdieren een beetje voorzichtig moeten zijn, staan ze u met grote ogen aan te kijken. Ze zien er helemaal geen kwaad in de dieren tijdens het eten aan te halen. Ook het laten likken van het gezicht en de handen door honden moet u niet goedvinden. Leer het de jonge dieren al af, want het kan echt gevaarlijk zijn. Hondebezitters, het is met het oog op de genoemde besmetting van slachtdieren beter uw honden geen rauwe long of lever te voeren. Controleer ook na elke buitenlandse reis de ontlasting van uw hond. Zo’n zeven a acht weken na de infectie, scheiden zich kleine wormsegmentjes met duizenden eieren af. Het is dus geenszins overdreven als u voorzichtigheid betracht.

Door de uitwerpselen van honden kunnen ook veldmuizen worden besmet, die de darmparasieten kunnen overbrengen op katten, en die op hun beurt weer op mensen. De binnendringende larven van de hondelintworm kunnen in onze lever gezwellen vormen, die uit kleine blaasjes bestaan. Dit is niet ongevaarlijk, want wormmiddelen hebben alleen invloed op de darm en niet op de lever. Het kan ook zijn dat de eieren in de darm zich tot kleine beestjes hebben ontwikkeld, die zich door de darmwand heenboren en met de bloedstroom naar een ander lichaamsdeel worden verplaatst. Ook dit is niet ongevaarlijk, want er kunnen zich blazen ontwikkelen die in grootte variëren van een speldenknop tot een kinderhoofd. Een dergelijke toestand kan zelfs de dood tot gevolg hebben. Sla daarom de raad om tegenover huisdieren een zekere voorzichtigheid te betrachten niet achteloos in de wind. Het is evenwel heel goed mogelijk een grote kameraadschap met dieren te bewaren, zonder aan zulke gevaren te worden blootgesteld.

Er is nog één ding waarmee we rekening dienen te houden, namelijk het toenemende internationale toerisme. Dit brengt ons in contact met vele buitenlanders, maar ook met hun dieren. Dit vergroot het gevaar voor besmetting voor darmparasieten en het overbrengen van eieren en parasieten in sterke mate. Dit zou ons moeten aanzetten tot een nog grotere voorzichtigheid en een nog zorgvuldiger hygiëne en reinheid.

Succesvolle behandeling tegen darmparasieten

Het verdrijven van een lintworm is niet zo eenvoudig als men denkt. Het lukt door middel van een darmparasieten dieet dat er als volgt uitzag:

• Voeding: vleesloze kost, veel groenten en fruit, vooral veel rauwe wortelen, geen brood, geen aardappelen, geen meelprodukten.
• Middagmaal: linzen, wortelen, uien en knoflook, samen gekookt in één pan, eventueel op smaak gebracht met wat rauwe mierikswortel. Tweemaal per dag 4-5 lepels rauwe reformzuurkool. ’s Morgens op de nuchtere maag een handvol gepelde kalebaspitten en een handvol ongezoete vossebessen nemen en goed kauwen. Een uur later één tot twee koppen lintwormthee zonder suiker. Ook knoflookmelk en Bio-carottin hebben een goede uitwerking.

• 

  Recept voor lintwormthee: 5 gram aloëpoeder, 20 gram vuilboom-bast, 20 gram sennabladeren, 25 gram valeriaanwortels. 30 gram pepermunt, alles dooreen mengen. U neemt 1 eetlepel op een kop en laat het geheel tien minuten trekken (niet koken).

• Dan is er nog een wat radicaler middel, dat goede diensten kan bewijzen als de lintworm wat al te „aanhankelijk” is, namelijk kama-lapoeder. U kunt hiervan dagelijks een half theelepeltje innemen. Dit middel kan zowel bij volwassen mensen als bij huisdieren worden loegepast. Ook Papayasan kan doeltreffend zijn, al is het wat minder krachtig dan kamalapoeder.

Let u er bovendien op dat u geen obstipatie onbehandeld laat. Curcuma complex kan u hierbij helpen.

Wanneer de lintworm naar buiten komt, moet u goed opletten of de kop erbij is. Als dit niet het geval mocht zijn, moet de kuur na twee of drie weken worden herhaald. Komt er op de eerste dag niets, zet de kuur dan op de tweede dag gewoon voort. Geef bovendien, als het niet te veel moeite kost, elke dag een klysma met knoflookmelk.

Natuurlijk moet u de lintworm niet op de mesthoop gooien. Het is veel beter om de darmparasieten óf te verbranden óf diep in de grond te begraven.

Mochten deze darmparasieten (cysticerci) zelfs al deze behandelingsmethoden trotseren, dan kan een in Afrika met succes toegepast middel nog uitkomst bieden. Ik doel hierbij op de wortels van de granaatappelboom. U drinkt ’s morgens en ’s avonds 1 theelepel fijngemaakte wortels in wat warm water. U kunt de wortels ook afkoken en elke dag twee koppen van het aftreksel drinken.